Nigdy nie jest za późno na kopanie grobów.

Jimmy, czyli obłąkana zupa z trupa.

Składnik numer jeden: zanim zapomnę.

Raczej nikt z wówczas zebranych na poddaszu kamienicy na londyńskim East Endzie nie zapomni momentu, w którym jęki, jakie w czasie "Whole Lotta Love" wydawał z siebie Robert Plant przerwał głośny krzyk. Coś na kształt "O kurwa, jak boli, to coś chyba chce wyjść!". Potem była karetka, szpital był, porodówka była, wiadomo.

Dzieciątko, narodzone pierwszego stycznia roku pańskiego 1987 dostało na imię Jimmy. Po samym Jimmy'm Page'u. Z resztą, wszystko tam miało "muzyczne" imiona. Kot nazywał się Eddie, papuga, która swoją drogą nadal żyje i ma się dobrze, Megadeth, a lodówka-Steven. No, ale wracając do Jimmy'ego-jego rodzice nie mięli za grosz wyczucia. Jimmy Jones, jak to w ogóle brzmi? Nie nauczył się jeszcze żyć z tak durną nazwą własną i raczej już się nie nauczy.

Rodzina Jonesów nie należała i nadal nie należy do tych całkowicie normalnych, zdrowych i przykładnych. W pewnym sensie była to patologia pełną gębą. To był jedne z tych domów, gdzie alkohol lał się litrami, pod podłogą ukryta była heroina i tak w sumie, nie dało się określić, kto właściwie tam mieszka-kręciło się tam zawsze tylu ludzi, że imion wszystkich nie dało się spamiętać, na co jednak Jimmy nigdy nie narzekał, z prostego powodu- zawsze miał się z kim bawić, a robienie za maskotę i przytulankę całkowicie mu pasowało. W domu miał od groma i ciut ciut miłości.

Na naukę nigdy nie zwracał szczególnej uwagi, z prostego powodu-zawsze wiedział co chce robić. Został wychowany w miejscu, gdzie najważniejsza była muzyka i chciał pójść właśnie w tym kierunku. W dodatku miał do tego niewątpliwie smykałkę. Zawsze wszędzie dopatrywał się dźwięków, melodii.

Jimmy miał siedemnaście lat, gdy jego rodzice zdecydowali się na przeprowadzkę do Sztokholmu. Syn do dziś nie zna powodu tej decyzji, nie zastanawiał się nad tym nigdy. Szwecja też mu się podoba.

Przez całe życie grał w całej masie zespołów, z lepszymi lub gorszymi skutkami. Z jednym nawet udało mu się wydać tak zwaną "epkę", która odniosła nawet niezły sukces, jednak atmosfera w grupie była tak marna, że Jimmy jej najnormalniej w świecie nie wytrzymał. I nie, nie żałuje tego, że koledzy keraz koncertują po całej Europie. Jest dziwny i woli grać po barach.

Składnik numer dwa: złotowłosa.
Wysokie toto. Baardzo wysokie.Taka brzoza w sumie. I czasem chciałby parę centymetrów zamienić na parę punktów IQ. Nie rozumie ludzi, którzy narzekają na to, że są niscy, bo dwa metry wzrostu to wcale nie jest nic fajnego, szczególnie, jeśli chcesz komuś spojrzeć w oczy. Dumny posiadacz długich, na prawdę długich włosów, w kolorze, który z założenia miał być blondem, ale odrobinę wyblakł. Nienawidzi tych kłaków, szczególnie, gdy ma je rozczesać, ale nie zetnie ich za nic na świecie. Jest człowiekiem raczej dość delikatnej urody-przez to sprawia czasem nawet wrażenie młodszego, niż jest w rzeczywistości. Ubiorem się nie wyróżnia-ot, taki klasyczny fan muzyki rockowej, koszulki "zespołowe", glany, wiadomo. Ciekawe jest to, że nigdy nie potrafi ubrać się stosownie do sytuacji-niejednokrotnie na rozmowę o pracę szedł w podartych spodniach.

Składnik numer trzy: "Bez odchyleń od normy niemożliwy jeste postęp."*
Nonkonformista. Piekielny nonkonformista. Jest gotów za każdy swój pogląd uciąć sobie rękę, a i nie boi się wyrażać własnego zdania głośno. Nadzwyczaj uparty, zawsze dąży do wyznaczonego celu, bez różnicy, jak bardzo byłby on nierealny. Zawsze jest szczery, co nie znaczy, że można na nim polegać-odpowiedzialność w dużym stopniu jest mu obca, tak samo jak pojęcie przyjść na czas, przynieść coś, załatwić coś. Niekiedy jest złośliwy, cyniczny i wredny, szczególnie dla ludzi, którzy dają sobą pomiatać. Nie dla wszystkich oczywiście, ale dla dużej grupy. Poza tym, jest nadwyraz aktywnym wulkanem energii, kóry mało kiedy się czymś martwi, z zasady się nie smuci i bardzo często szczerzy zęby bez powodu. Można powiedzieć, że w pewnym sensie dziecinny-może nie jest naiwny i łatwowierny, ale raczej nie zachowuje się jak ktoś dorosły.

Składnik numer cztery: Lalena Lise Jones
Kimże jest Lalena? Ten drobniutki, blondwłosy aniołek, który plącze sie pod nogami i zaraża ludzi uśmiechem? Otóż jest to córka Jimmy'ego. Tak, ten lekkoduch jest dzieciaty.
Lena jest najważniejszą osobą w życiu długowłosego. Po raz pierwszy zobaczyła świat dnia 13 marca 2005 roku. Jej matką jest była dziewczyna Jimmy'ego, która wyrzekła się córki w chwilę po jej narodzinach. Jones do dziś nie jest pewien, czy dobrze zrobił, biorąc na siebie opiekę nad małą, w końcu rodzic powinien być odpowiedzialny, a on z pewnością nie zaliczał się do takich ludzi. Jest świadom tego, że gdyby nie wsparcie rodziców, najnormalniej na świecie nie dałby sobie rady. Mimo to stara się być dla Młodej jak najlepszym ojcem, spędzać z nią jak najwięcej czasu i choć odrobinę zastąpić matkę. Wychowanie córki to pewnie jedyna rzecz, do której podchodzi poważnie.

Składnik numer pięć:garść mniej lub bardziej potrzebnych informacji.
-Ma brata i siostrę, o których istnieniu nie ma pojęcia, z prostego powodu-jego rodzeństwo zostało oddane do adopcji.
-Jest biseksualistą, do czego otwarcie się przyznaje.
-Ma bardzo dobry kontakt ze swoimi rodzicami.
-Jest zafascynowany historią celtycką oraz spiskiem prochowym. Uwielbia również różne teorie spiskowe.
-Jego kolejną drobną obsesją jest zespół Led Zeppelin, prawdopodobnie ma to po rodzicach.
-Potrafi całkiem nieźle gotować, jedyny problem z jego kuchnią jest taki, że do prawie wszystkiego dodaje cynamon.

Składnik numer pięć: W trzech słowach.
Jimmy Anthony Jones. Londyńczyk, urodzony 1 stycznia 1987 roku. Muzyk. Samotnie, acz z pomocą rodziców, wychowuje siedmioletnią córkę.

Dalsze instrukcje? Wrzucić do gara i wymieszeć, za skutki nie odpowiadam!

[Cześć wszystkim :)
Karta jest jaka jest jaka jest, nieważne.
Wątki, cokolwiek? Zawsze bardzo chętnie.
Zdjęcie pochodzi z weheartit. Nie mam zielonego pojęcia, kogo przedstawia
Cytat z tytułu, który nie ma ani nic do karty, ani nic do postaci, ale mnie natchnął, pochodzi z filmu Van Helsing, a * to słowa Franka Zappy.]