i was just happy, my manic and i

Euphemia Aurora Burrell

ur. 30 grudnia 1993 roku w Oslo, w Norwegii

dziewiętnaście lat

córka aktorki i słynnego muzyka

mieszkająca w Sztokholmie samotnie

klasa III, profil informatyczny

zajęcia dodatkowe: koło matematyczne, koło muzyczne

Euphemia Burrell, nazywana przez wszystkich Effy, przyszła na świat 30 grudnia 1993 roku w mroźnej, maleńkiej wiosce niedaleko Oslo, w Norwegii. Nie była owocem szczęśliwego związku dwójki zakochanych w sobie ludzi. Sama właściwie do końca nie wie, jak to było. Jej matką jest amerykańska aktorka, Samantha Adkins, a ojcem światowej sławy rockowy muzyk, Ethan Burrell. Samantha do dziś utrzymuje, że została przez gwiazdora zgwałcona, w wyniku czego urodziła Effy. Jednak dziewczyna nie wierzy matce. Zna ją, dowiedziała się także, że będąc nastolatką, Samantha była wierną fanką przyszłego ojca swojej córki. Według Effy, Samantha była tylko kolejną dziewczyną w łóżku Ethana, a kiedy ta jednorazowa przygoda skończyła się ciążą, Samantha zażądała ślubu, na co jej idol, oczywiście, się nie zgodził. Urażona duma wzięła górę. Trzeba była go oczernić. Choć Ethan został w tej sprawie uniewinniony oraz uznał dziecko, Samantha wciąż obstaje przy swoim nie przejmując się faktem, że niszczy psychikę swojej córki. Na spółkę z rozwiązłym, uzależnionym od wszystkiego od czego się da, ojcem.

Effy nie była wychowywana w szczęściu i miłości. Zawsze była niechciana. Rodzice wymieniali się nią, jak zabawką. Dla obojga, kariera była ważniejsza. Samantha wyrzucała córce, że zaprzepaściła jej szanse na karierę aktorską, że zniszczyła jej figurę, szczęście, słowem - wszystko. Za to wiecznie pijany i naćpany Ethan nie krępował się sprowadzać panienek w czasie obecności Effy, samą córeczkę także nie zawsze traktował tak, jak powinien. Dziewczyna znosiła to dzielnie. Nie opowiadała o niczym w prasie, choć mogłaby zniszczyć ich oboje. Nie wyrosła na osobę płaczliwą, przestraszoną, płochliwą. Choć do normalnych, niestety, nie należy.

Ma niesamowite huśtawki nastrojów. Nigdy nie wiadomo, jak zareaguje. Jest niestabilna emocjonalnie. Od euforii, przez histerię, po wściekłość. Życie z nią to jak wieczna przejażdżka rollercoasterem. Ciężko do niej dotrzeć. Jest niesamowicie nieufna i podejrzliwa. Przez niezbyt szczęśliwe dzieciństwo oraz późniejsze porażki w życiu uczuciowym uważa, że nikt nie ma wobec niej czystych intencji. Bywa nazywana wariatką, ale cóż ją to obchodzi? Nie stroni jednak od ludzi, o nie. Często można spotkać ją na najróżniejszych imprezach. Ludzie, choć nie potrafią jej rozgryźć oraz bywa, że jej się boją, lgną do niej. Effy lubi z nimi przebywać, bawić się, jednak do nikogo nie chce się przywiązywać. Nie ufa im, poza tym nie chce cierpieć. Gdy zaczyna coś do kogoś czuć, albo ktoś coś do niej - od razu się wycofuje. Ucieka. Tak jest łatwiej. Mimo że sprawa wrażenie pewnej siebie i swoich atutów, jest osobą niezwykle zakompleksioną. Całe życie była niechciana i odtrącana. To nie wpłynęło dobrze na jej samoocenę. Ma skłonności do popadania w melancholijny nastrój. Wówczas chce być sama, zatapia się we własnych myślach i ciężko jest nawiązać z nią kontakt. Jest także niezwykle wrażliwa. Wbrew pozorom, łatwo jest ją zranić, choć nigdy tego nie pokaże. Cierpi w samotności. Zwraca uwagę na rzeczy, które inni mijają beznamiętnie. Jest niebywale inteligentna, czego nie marnuje. Mimo że sprawia wrażenie osoby, która niczym się nie przejmuje, Effy sporo się uczy. Dba o swoją edukację. Lubi uciekać w swój świat. Uciekać od szarej, brutalnej rzeczywistości. Pewnie dlatego tak kocha czytać książki. Nie stroni od używek ani przelotnych znajomości. Panicznie boi się zaangażować uczuciowo. Jest bardzo zagubiona. I samotna.

Jest świetna szczególnie z przedmiotów ścisłych. To głównie na nie chodzi, błyszcząc na lekcjach matematyki czy fizyki. Naprawdę kocha liczyć. Poza tym, uwielbia języki. Mówi biegle po norwesku, angielsku, francusku oraz hiszpańsku. Nie marnuje czasu, lubi poznawać nowe kultury, uczyć się nowych rzeczy. Po ojcu odziedziczyła świetny słuch muzyczny. Ma piękny, głęboki, przejmujący głos. Gra na gitarze i pianinie. Muzyki słucha głównie cięższej i tej starszej. Stała bywalczyni koncertów. Kocha kino i teatr, ale sama nie ma ni krzty talentu, jeśli chodzi o grę aktorską. Nie potrafi kłamać. Zna się na komputerach lepiej, niż niejeden chłopak. Chodzi na zajęcia informatyczne, kocha grafikę. Tym chciałaby się kiedyś zająć. Ma dobry zmysł artystyczny. Także maluje, choć swoich dzieł nigdy nikomu nie pokazuje. Są zbyt osobiste. Nie jest zbyt dobra ze sportów. Jedyne, co jej wychodzi, jeśli chodzi o ruszanie się, to taniec. Effy ma wrodzony wdzięk i grację godne baletnicy. Wszelkie sporty są jej piętą achillesową. Kocha robić zdjęcia. Uwielbia przebywać na łonie natury. Ale tylko w samotności.

Effy jest dziewczyną niezwykle intrygującą. Mierząca zaledwie sto sześćdziesiąt cztery centymetry wzrostu, posiadaczka ponętnych, kobiecych krągłości, których nie stara się maskować. Wręcz przeciwnie, potrafi w naturalny, subtelny sposób je podkreślić. Jest niezwykle dziewczęca, delikatna, wręcz eteryczna. Ma piękny uśmiech. Pełne usta, często podkreślone czerwienią. Jednak jej głównym atutem są oczy. Wielkie oczy w kolorze złoto-miodowym, pełne melancholii. Niejeden już stracił dla nich głowę. Ma długie, grube, falujące włosy w kolorze słomianym, spływający zwykle swobodnie po jej smukłych ramionach i plecach. 

[Effy, wbrew pozorom, nie jest aż tak niebezpieczna :D zapraszam więc serdecznie do różnorodnych wątków! :) Zdjęcie znalezione na tumblrze :)]