„Najbardziej palaca potrzeba ludzkiej natury jest pragnienie bycia ważnym.”

„Nauczyłem się kochać tajemniczość. 

Ona jedna chyba może życie nasze uczynić

 niezwykłym i cudownym.

 Najpowszedniejsza rzecz zyskuje urok, 

gdy się ją zachowuje w tajemnicy.”

  Valerie Johansson

Czyli mała tajemnica wśród ludzkości.

 Całe swoje dzieciństwo spędziła w Ljusne, małym miasteczku w Szwecji. Mieszkała wówczas z rodzicami oraz swoim starszym bratem, który bronił ją przed rówieśnikami, rzucającymi w małą Valerię, niezbyt przychylnymi epitetami. Od zawsze wyróżniała się z tłumu, przez, co nie miała łatwego życia w swoich rodzinnych stronach. Często zapłakana, schowana w książkach, samotniczka. Nie bawiła się z innymi dziećmi, tylko zamykała we własnym pokoju lub spędzała czas na drewnianej huśtawce za domem. Nie miała ochoty na żadne zabawy, ponieważ zwykłe zdarcie kolana dla innych, dla niej równało się wizytą w szpitalu. W wieku jedenastu lat odkryła, zaś swoją pasję, którą zaczęła rozwijać i właśnie dzięki niej zdecydowała się na wyjazd do Sztokholmu by rozpocząć nowe życie.

Charakter

Zagubiona w świecie samotniczka, krocząca, jednak przez życie z podniesioną głową. Na pierwszy rzut oka, realistka sztywno trzymająca się zasad, po bliższym poznaniu; dziewczyna z głową w chmurach. Bardzo tajemnicza, nielubiąca opowiadać o sobie. Posiada w sobie ogromne pokłady empatii i zrozumienia; nigdy nie zostawi człowieka w potrzebie. Często się uśmiecha, lecz jest to bardzo nikły wyraz twarzy, prawie niezauważalny. Trudno złamać jej psychikę, ponieważ uodporniła się na wszelkie słowa krytyki i ból zadawany przez innych ludzi. Przebywająca na uboczu dziewczyna, nierzucająca się w oczy, nieangażująca w sprawy tłumu. Niekiedy bywa zbyt poważna, jak na swój wiek, zaś innym razem zachowuje się, niczym mała dziewczynka. Pełna sprzeczności, sprawiająca mylne pierwsze wrażenie. Nie daje się zadręczać i potrafi bronić własnych przekonań. Po dłuższej znajomości, doskonała rozmówczyni, doradczyni oraz pocieszycielka. Szczerze się śmieje tylko przy bliskich osobach, którym może ufać, a takich jest bardzo mało. Często dopatruje się w dobrych gestach głębszego dna, nie wierząc, że ktoś może jej pomagać z dobrej woli. Nieufna wobec innych osób, szukająca własnego miejsca na świecie.

Wygląd

Nie należy do najpiękniejszych dziewcząt, jednak potrafi przyciągać wzrok swoją delikatnością i wewnętrznym ciepłem. Posiada smukłą, wytrenowaną sylwetkę, posiadającą krągłości w odpowiednich miejscach. Jej krok, zapewne wynikający z lat treningów, przywodzi na myśl jedną z leśnych wróżek, z bajek dla dzieci. Brązowe włosy dziewczyny opadają swobodnymi falami na ramiona. Niekiedy zostają spięte w luźny warkocz lub kok (najczęściej podczas występów). Oczy dziewczyny, o brązowej barwie, patrzą na świat z drobnym dystansem, czasem połyskujące wesoło, co tylko dodaje jej uroku. Usta Valerie są pełne, o odcieniu delikatnego różu. Bardzo rzadkim widokiem jest, zaś rumieniec na jej policzkach. Tylko nieliczni mieli szansę go ujrzeć.

Lerie należy do wysokich dziewcząt, bowiem mierzy sobie całe 176 centymetrów wzrostu. Mimo tego, jest bardzo delikatna, jednak nie sprawia wrażenia kruchej, niczym porcelana. Nigdy nie wkłada na stopy obcasów, częściej są to balerinki lub zwyczajne trampki. Nie zna się zbytnio na modzie, więc ubiera się, tak, żeby było jej wygodnie. Ma słabość do sukienek i spódnic. Niestety, nie nosi ich zbyt często, ponieważ nie ma ochoty na ciągłe maskowanie siniaków, powstałych z powodu jej choroby.

Ciekawostki

•Jest chora na hemofilię, dlatego odwiedza szpital dwa razy w tygodniu (w poniedziałek i czwartek). Na dodatek zawsze nosi przy sobie jakiś bandaż oraz tabletki, które pomogłyby jej w opanowaniu krwawienia.

•Mieszka na ostatnim piętrze w starej kamieniczce, niedaleko ośrodka, w którym trenuje. Jej mieszkanko jest dosyć małe, (pokoik, który robi za salon, kuchnia, łazienka i sypialnia) jednak ona czuje się w nim doskonale. Sama zajęła się urządzaniem i remontowaniem, zniszczonej wcześniej, przestrzeni mieszkalnej. Jej lokum posiada balkon, na którym często przesiaduje nocami, obserwując oświetlone miasto. Jest fanką kwiatów, fotografii oraz obrazów, przez, co jej dom jest nimi wypełniony.

•Uwielbia książki, w swoim mieszkanku posiada imponujący księgozbiór zajmujący całą ścianę jej sypialni. Mimo, że czyta wszystkie gatunki, jej sercem zawładnęła fantastyka.

•Od jedenastego roku życia trenuje gimnastykę artystyczną. Treningi ma prawie, że codziennie i często wyjeżdża na różne turnieje. Jest jedną z najlepszych gimnastyczek w kraju i teraz szykuje się do najważniejszych zawodów w swoim życiu. Chce stanąć na podium podczas mistrzostw świata. Valerie najlepiej radzi sobie z wstążką i piłką, i to są jej ulubione przybory.

•Posiada w domu kota (czarny z jadowicie zielonymi ślepiami), na którego woła Louis. Dostała go na dziewiętnaste urodziny od brata.

•Nie pija herbaty, do której ma uraz z czasów dzieciństwa. Nigdy nie opowiada o tej historii, jednak została jej po niej niemiła „pamiątka” w postaci blizny po oparzeniu, niedaleko nadgarstka.

•W przyszłym roku ma nadzieję rozpocząć naukę, na Uniwersytecie Medycznym. Złożyła już dokumenty na uczelni, teraz czeka tylko na wyniki.

•Pisze własną powieść fantastyczną pod pseudonimem „Vivienne Anesel”. Pierwsza część serii została wydana, więc Lerie zajęła się pracą nad drugą. Czasem spotyka się ze swoim wydawcą i z zafascynowaniem obserwuje zainteresowanie ludzi jej twórczością.

•Cierpi na arachnofobię. Widząc pająka, reaguje głośnym piskiem i zastygnięciem w miejscu. Nie jest wtedy zdolna do jakiegokolwiek ruchu. Nie obawia się tylko małych osobników tego gatunku.

Aktualnie

Stara się bardziej otworzyć na ludzi i przestać doszukiwać motywów w ich działaniu. Od zawsze żyje normalnie, nie zwracając wielkiej uwagi na swoją chorobę, ale także nie pakuje się w żadne niebezpieczeństwa, tylko po, to by kusić los. Nikomu nie mówi o swoich planach na studia, ani o książkach, które pisze.  Stara się częściej uśmiechać zarówno do znajomych, jak i nieznajomych osób. Zaczęła spacerować wieczorami po parku, żeby nie siedzieć samotnie w mieszkaniu. Rankiem, zaś można ją spotkać w piekarni, kiedy czeka na bułeczki prosto z pieca przed swoim treningiem.

 W skrócie

Valerie Johansson

20 lat

Rodowita Szwedka

Gimnastyczka artystyczna (jedna z najlepszych w kraju, a także na świecie)

Chora na hemofilię i cierpiąca na arachnofobię

[Wybaczcie, że taka długa ta KP. Nie spodziewałam się, że tak wyjdzie -.- Na dodatek nie jest dokładnie, taka, jaka miała być. Mam, jednak nadzieję, że ktoś się zainteresuje moją Velerie :)]